سر نی در نینوا می‌ماند اگر زینب نبود

قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش

حسین آمد و آزاد از یزیدت کرد

شبی که گیسوی اطفال خانه شانه نباشد

ابر مستی تیره گون شد باز بی حد گریه کرد؛

مرا صدا زد... دفتر، گشوده شد در باد

می‌گوید از شکستن سرو تناورش؛

یا ایها العزیز! مسّنا و اهلنا الضر... فاوف لنا الکیل/ سوره یوسف، آیه88

زن رشک حور بود و تمنّای خود نداشت

کو شب قدر که قرآن به سر از تنگ دلی

همین است ابتدای سبز اوقاتی که می‌گویند

صلح وقتی به معنی صلح است که پذیرنده سنگری دارد؛

تمام خاک را گشتم به دنبال صدای تو

در وصف خدا بس که علی بنده‌ی اوست

سر نی در نینوا می‌ماند اگر زینب نبود

حسین آمد و آزاد از یزیدت کرد

رباعی گفتی و تقدیم سلطان غزل کردی

تمام خاک را گشتم به دنبال صدای تو

شراره می‌کشدم آتش از قلم، در دست بگو چگونه توان برد سوی دفتر دست؟

مرا صدا زد... دفتر، گشوده شد در باد

زن رشک حور بود و تمنّای خود نداشت

همین است ابتدای سبز اوقاتی که می‌گویند