قصیده معجزیه
در سال 1218 هـ .ق وقتي فتحعلي شاه قاجار با دوازده هزار خشت طلا، گنبد بارگاه مطهر حضرت معصومه (سلام اللّه عليها) را طلا نمود، شاعري توانا به نام ميرزا محمد صادق پروانه كاشي متخلص به «ناطق» قصيده اي در اين رابطه سرود، كه از شگفت انگيزترين قصائد سروده شده در تاريخ علم و ادب و هنر بشمار ميرود. مرحوم «ناطق» در اين قصيده به تعداد ابيات توجه داشته و سرودن آن را معجزه دانسته زيرا عدد ابجد هر مصرع از آن قصيده ی طولاني موافق عدد 1218 است؛ به همين جهت آن را «قصيده معجزيه» ناميده است.
نكته قابل توجه ديگر اين است كه مرحوم «ناطق» در جملاتی كه قصيده ی خود را معرفي نموده نيز عدد سال مورد نظر يعني 1218 را گنجانيده است.
او قصيدهاش را اينچنين معرفي ميكند:
.
«بسم اللّه الرحمن الرحيم باسم موجود كريم» = 1218
«اين قصيده مسمّا بقصيده معجزيه است» = 1218
«شصت و دو بيت» = 1218
«يكصد و بيست و چهار مصراع» = 1218
.
و اين خود نشان و دليل ديگري براي مهارت و ذوق مرحوم ناطق در گفتن ماده تاريخ است.
.
بخشی از این قصیده:
.
این قبه گلبنی است بزیور بر آمده
یا پاک گوهری است پراز گوهر آمده
این دوحه ایست کآمده از جنتالعلا
یا کوبکی است سعد و منور برآمده
این زیب عرش یا که بود گوی آفتاب
یا نور حق که بر همه اشیا برآمده
این قبه را چه اوج که با ارتفاع آن
صدر فلک به چشم ملک احقر آمده
وین قبه راست جای به جاییکه پایهاش
از اوج مهر و ماه و زحل برتر آمده
وین قبه ی رفیع بجایی رسانده قدر
کز قدر با سپهر برین همسر آمده
وینقبه و زمین ز همین رفعت وجلال
عرشی بدهر با فلکی دیگر آمده
وینصحنبهوزصحن جنانست بهر آنک
آبش به از بقا و به از کوثر آمده
از دل سؤال کردم و گفتم مرا بگو
کینصحناز چهرو زجنان بهترآمده؟
دل درجوابگفتکه اینکدرینسؤال
عقل طویل قاصر و فهم اقصر آمده
(میرزا محمد صادق پروانه کاشی- ناطق اصفهانی)
.